امام جواد علیه السلام باب المراد است.
غربت دردناکی که برایتان ساخته اند و نه آن زهری که به شما داده اند، نتوانست ذره ای از امتداد خط سبزتان را که بر نگاره هستی برجای گذاشته اید، پاک کنند.
امام من هیچ غروبی به غم انگیزی غروب وجود مردان خدا نیست؛ آن گاه که سر آسوده بر روی خاک می گذارند و شام تیره ای و تاریکی برای زمینیان، درست میکنند، آنگاه که هنوز زمین جان نگرفته، باید بی تابی منجی اش را کند.
سلام بر امامی که تواضع و فروتنی در لحظه لحظه رفتارش هویدا بود، و سلام بر فرستاده خداوندی کهبخشش قطره ای بود در پیشانی بلندش.
ای باب المراد! نیستی و حال کجاست!؟ دستان تسلی بخش تو، تا مرهم زخم های نيازمندان باشد بعد از تو چه کنند!؟
امام جواد علیه السلام درخصوص شاد کردن دل دیگران می‌فرمایند:
هر کس مؤمنی را، از غم و اندوه شاد کند ..
خداوند، دل او را، در روز قیامت شاد می کند ..
بیاییم در این روز که منتسب به امام جواد و باب المراد است دستان نیازمندان را به گرمی بفشاریم و در راستای کمک به ایشان کوشش کنیم تا مانند مولایمان باشیم.
