پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله درباره‌ی ارزش والای عمل نیکو و پسندیده‌ی به سرپرستی گرفتن ایتام و محبت به ایشان می‌فرمایند: «خَیْرُ بُیُوتِکُمْ بَیْتٌ فیهِ یَتِیمٌ مُکَرَّمٌ؛ بهترین خانه های شما، خانه ای است که یتیمی در آن گرامی داشته شود».
همچنین در جایی دیگر ایشان می‌فرمایند: «من عال یتیما حتی یستغنی اوجب الله له بذلک الجنة؛ کسی که یتیمی را در خاندان خود نگاهداری کند تا دوران کودکیش سپری گردد و از سرپرستی بی نیاز گردد، با این عمل بهشت را خداوند بر او واجب می کند».
و با تاکید بسیار در باره جایگاه سرپرست یتیم در بهشت در جایی دیگر می‌فرمایند: «من کفل یتیما من المسلمین فادخله الی طعامه و شرابه، ادخله الله الجنة البتة الا ان یعمل ذنبا لایغفر؛ کسی که متکفل یتیمی شود، او را به خانه خود ببرد و در خوردنی ها و نوشیدنی ها شریک خویش نماید البته پاداش او بهشت است مگر آن که گناه غیرقابل بخششی مرتکب شده باشد».
در سرپرستی یتیم این اسودگی خیال برای سرپرست وجود دارد که یتیم هیچ نشانی از او ندارد و رپرست می‌تواند این کار را به صورت خداپسندانه و مخفیانه انجام دهد