پیامبر اسلام (ص)، پیام آور رحمت و آسایش برای همه جهان

بی شک تمامی پیغمبران در طول تاریخ، صرفا برای سعادت بشری پا به عرصه ی پیام آوری و تبلیغ یگانگی خداوند گذاشته اند؛ اما در پس آمد و شد یکصد و بیست و چهار هزار پیامبر از زمان حضرت آدم تا حضرت خاتم (پیامبر اسلام) حضور حضرت محمد (ص) خاتمه ای بر این روند دائمی بود، چراکه آن حضرت با آمدنش، کامل ترین نسخه ی بندگی و در عین حال آزادگی را به جهانیان عرضه نمود.

نسخه ای از دین که توسط حضرت محمد (ص) به جهانیان عرضه شد، آنچنان از ابعاد مختلف علوم انسانی کامل، جامع و بدون نقص بود، که امروز (بعد از گذشت بیش از 1400 سال) هنوز هم اگر با عینک آگاهی، انصاف و واقع بینی به این دین نظر اندازیم، خواهیم دید که کماکان این دین برای انسان مدرن امروزی نیز کاملا کفایت می کند. و همین گویای این است که قرار بر این نیست که این دین تا قیامِ قیامت کهنه و بلااستفاده گردد.

و این دینی که پیامبر اکرم (ص) بر جهانیان عرضه داشت؛ مملو از توصیه ها و دستوراتی است که جز سعادت، رحمت و آسایش، چیزی دیگر برای انسان ها به همراه نخواهد داشت. و از همین رو است که امروز بسیار از مستشرقان و دین پژوهان غربیِ منصف نیز نتوانسته اند عظمت نهفته در این دین را کتمان کنند و بسیاری از آنها هم زبان به اعتراف گشوده و درخصوص این عظمت و درستی آن قلم فرسایی هایی فراوان داشته اند.

حضرت محمد (ص)، یتمی که یتیم نواز بود

حضرت محمد (ص) که خود نیز در کودکی طعم تلخ یتیمی را چشیده است، هم درک درستی نسبت به شرایط سخت یک کودک یتیم داشته و هم به سبب قواعد حاکم بر شرع و اخلاق، نسبت به این قشر از جامعه تاکید فراوانی داشته است و در قالب های مختلف در مورد تکریمِ یتیمان، توأمان مردم را ترغیب و تشویق به این مهم می کرد. و حتی ایشان مردم را به سرپرستی یتیمان سفارش کرده و خودشان نیز در این امر خیر پیشقدم بوده است.

البته تمامی تاکیدات و توصیه هایی که حضرت درخصوص ایتام و خانواده های ایشان داشته است، یا مستقیما براساس دستورات دینی برای عموم ارائه می شد و یا بیاناتی از خودِ ایشان بود که در واقع صرفا تکمله ای بر آیات و دستورات دینی می بود و به هیچ وجه، هیچ گونه دوگانگی و دوئیتی در دستورات دینی و توصیه های حضرت به چشم نمی خورد.

از همین رو است، که بی شک تمامی توصیه ها و اوامر ایشان را باید در حکم دستورات خداوند باری تعالی قلمداد کرد و در برابر این دستورات کاملا کرنش نمود.

ایشان در احادیثی زیبا می ‌فرماید:

محبوب ترین خانه در میان شما مردم، خانه ای است که در آن ایتام با عزت و احترام زندگی کنند.
کسی که یتیمی را سرپرستی کند و عهده ‌دار مخارج او گردد، [در سرای قیامت] در کنار من در بهشت خواهد بود.
بر یتیمان ترحم کنید و دست محبت بر سر آنان بکشید، از غذای خود به آنان ببخشید، تا حاجت روا شوید

کمک به ایتام، به شیوه ی صحیح

البته، اگرچه کمک به ایتام از منظر عقل و منطق نیز به راحتی قابل تایید است، اما آن چیزی که شاید کمتر بتوان درونش دقیق شد، این است که در روند کمک به ایتام، همیشه باید شخصیت و جایگاه انسانی یتیم که خود صاحب کرامتی والاست، را نیز مدنظر قرار داد؛ در همین خصوص حضرت محمد (ص) نیز به خاطر دقت نظر بالایشان و درک ژرفی که درخصوص مباحثی همچون جایگاه والای برخی از ایتام در آینده، ماهیتِ شخصیت ایتام (به عنوان یک انسان، یک خلیفة الله)، نیاز بیشتر یتیمان به عواطف و احساسات سازنده و …، همیشه مردم را به مساعدت و کمک محترمانه و شرافتمندانه ترغیب می کردند.

از همین رو، در کنار تمامی کمک هایی که هر کس می توانست برای یتیمی انجام دهد تا شرایط مادی او بهبود یابد، توصیه حضرت این بود که مسائل روحی و روانی او را نیز مدنظر قرار دهید؛ و این مسئله را تا حدی مهم می دانستند که ناراحتی کودکان یتیم را لرزاننده ی عرش خداوند دانسته و می فرمودند: اگر کودک یتیمی اشک بریزد عرش خداوند رحمان به لرزه درمی آید.

تلاقی هفته ی احسان و نیکوکاری با عید مبعث و برانگیختگی سردمدار مهر و محبت به تمامی انسان ها، بهانه ای عالی است که که ما نیز این سنت حسنه ی حضرت رسول اکرم (ص) را ارج نهاده و در جهت ریشه کنی مشکلات اجتماعی، از کوچک ترین کمک های خود به خَلقِ خداوند دریغ نکنیم.