این روزها اکثر مردم خود را درگیر اخبار ناگوار زیادی کرده‌اند؛ اخباری از جنگ و ناامنی، اخبار ناگوار سیاسی و زیست محیطیِ داخل و خارجی و …؛ اکثر ما به طور مداوم این اخبار را دنبال می‌کنیم و انتشارشان هم می‌دهیم. همه در حال ابراز ترس‌ها و اضطراب‌های خود و ارائه ی تحلیل‌های مختلف در شبکه‌های اجتماعی یا روابط رو در روی انسانی هستیم.
ما با نگرانی از شرایط فعلی می‌کوشیم تا با پیش‌بینی‌ها و ارزیابی‌های خود راهکارهایی برای ایجاد زندگی بهتر در آینده بیابیم. و این در حالی است که بایستی به این مسئله توجه داشت در همان لحظاتی که در حال گفتگو در مورد اخبار ناگوار هستیم یا به صدای گوینده‌ی اخبار در رادیو و تلویزیون گوش فرا می‌دهیم که حوادثی چون جنگ و احتمالاتش و بمب‌گذاری و ترور و تصمیمات مسئولین را شرح می‌دهد و یا در تاکسی و اتوبوس با راننده و مسافران در مورد گرانی و شرایط ناگوار اقتصادی بحث می‌کنیم کودکانِ ما هم در کنارمان شاهد این بحث‌ها هستند.
ما اکثرا تصور می‌کنیم کودکان غرق در دنیای کودکی خودشان هستند و اصلا متوجه‌ی چنین مباحثی نمی‌شوند؛ و این در حالی است که آنها صدای ما را به خوبی می‌شنوند و در این بین ترس‌ها و اضطراب‌های ما را نیز به طور کامل دریافت می‌کنند.
کودکان به قدری آگاه هستند که حتی اگر اخبار ناگوار را نشنوند و شاهد گفتگوی ما بزرگسالان نباشند در لحظاتی که به آغوش ما می‌آیند متوجه تنش‌های این روزهای ما می‌شوند و همین امر به مرور احساس عدم امنیت را به آنها منتقل خواهد کرد.
امروز جهان بسیار بیش از پیش دچار اضطراب‌های خاص شده است. اضطراب‌هایی که ما نیز خواسته یا ناخواسته دچار آنها می‌شویم. با توجه به شرایط پیچیده‌ی دنیای امروزمان، همواره دچار تنش‌ها و حوادثی خواهیم بود و این در حالی است که مدیریت چنین اخباری می‌تواند کودکان ما را از آسیب جدی حفظ نماید.
بایستی برای بهداشت روان نسل آینده، اکنونِ کودکان‌مان را به دست فراموشی نسپاریم و تا جای ممکن بکوشیم تا آنها در این اضطراب‌ها و نا امنی‌ها حل و هضم نشوند.
